Jan Wojtal, znany również pod pseudonimem Jeż, przyszedł na świat 10 grudnia 1903 roku w Krasnymstawie. Jego życie zakończyło się 21 sierpnia 1984 roku we Wrocławiu.
Był on nie tylko żołnierzem Batalionów Chłopskich, ale również pełnił funkcję pułkownika rezerwy. Jako aktywny działacz ludowy, wniósł istotny wkład w życie społeczne swojej społeczności.
Życiorys
Jan Wojtal przyszedł na świat w Krasnymstawie, w rodzinie o korzeniach chłopskich. Po zakończeniu nauki w szkole rozpoczął w 1924 roku służbę w Wojsku Polskim, podczas której miał zaszczyt ukończyć Szkołę Podchorążych Piechoty.
11 sierpnia 1927 roku Prezydent RP, Ignacy Mościcki, mianował go na stopień podporucznika, przyznając mu starszeństwo od 15 sierpnia 1927 roku i przydzielając 84. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Tego samego dnia, minister spraw wojskowych skierował go do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu. Dwa lata później, 15 sierpnia 1929 roku, awansował na porucznika, otrzymując starszeństwo oraz 82. lokatę w korpusie oficerów piechoty.
W czerwcu 1934 roku, Jan Wojtal został przeniesiony do korpusu oficerów taborowych, jednocześnie obejmując stanowisko oficera taborowego w 37 Pułku Piechoty w Kutnie. W marcu 1939 roku pełnił obowiązki dowódcy kompanii gospodarczej oraz oficera taborowego w 37 pp.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, brał czynny udział w walkach, unikając niewoli. Jeszcze w tym samym roku, zaangażował się w działalność konspiracyjną, stając się członkiem ZWZ. W latach 1940-1942, pełnił funkcję komendanta Obwodu Krasnystaw w Okręgu Lublin AK. Następnie, wstąpił do Batalionów Chłopskich, gdzie między 1 stycznia 1943 a 31 marca 1944 roku, pełnił rolę szefa sztabu Okręgu Lublin BCh oraz zastępcą komendanta Okręgu ds. oddziałów taktycznych i wyszkolenia.
Od kwietnia do grudnia 1944 roku, Wojtal był komendantem obwodu Krasnystaw, który był scalony z AK i BCh. Został jednak pozbawiony stanowiska z powodu rozmów z PKWN na temat ujawnienia organizacji. W ramach Akcji Burza, brał udział w zaciętych walkach w rejonie Lubelszczyzny, w miejscowościach takich jak Fajsławice, Janów Lubelski oraz Krasnystaw.
Na jesieni 1945 roku objął stanowisko wiceprzewodniczącego Okręgowej Komisji Likwidacyjnej BCh na Lubelszczyźnie. Zasiadał również w strukturach SL i ZSL. W 1953 roku ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną we Wrocławiu, a następnie związał swoje życie zawodowe z administracją państwową oraz Rolniczymi Zakładami Doświadczalnymi we Wrocławiu. Jan Wojtal zmarł we Wrocławiu, pozostawiając po sobie bogaty dorobek.
Ordery i odznaczenia
Jan Wojtal odznaczony został licznymi orderami i medalami, które potwierdzają jego bohaterstwo oraz zasługi w służbie dla kraju.
- krzyż srebrny Orderu Virtuti Militari,
- złoty krzyż zasługi z mieczami,
- krzyż walecznych,
- krzyż partyzancki.
Publikacje
Wśród ważnych publikacji dotyczących regionu, znajduje się dzieło autorstwa Pawła Czuby oraz Jana Wojtala.
Ich wspólna praca nosi tytuł Walczyli na ziemi krasnostawskiej i została wydana przez Ludową Spółdzielnię Wydawniczą w Warszawie w roku 1979. Publikacja ta ma numer ISBN 83-205-3150-0.
Przypisy
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 07.06.1934 r., s. 151.
- Rocznik Oficerski 1932, s. 114, 539.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 25, 283.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 15.08.1929 r., s. 283.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 21 z 15.08.1927 r., s. 246, 249.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Stefan Kołodyński | Mieczysław Kawka | Aleksander Kowalewski (generał) | Ryszard Hać | Władysław Słoka | Edward Tomczak | Wacław Banaszkiewicz | Jan Skulski (oficer) | Mieczysław BieleckiOceń: Jan Wojtal