Antoni Oleszczyński


Antoni Oleszczyński, urodzony 16 stycznia 1794 roku w Krasnymstawie, to wybitny polski artysta grafik, znany przede wszystkim z tworzenia miedziorytów oraz stalorytów. Zmarł 28 lutego 1879 roku w Paryżu, gdzie osiedlił się na stałe po zakończeniu swoich studiów.

W latach 1817-1824 studiował na Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem N.I. Utkina. Następnie, od roku 1825, kontynuował naukę w Paryżu, gdzie szkolił się w pracowniach J.B. Régnaulta oraz J.T. Richomme’a. W połowie lat 20-tych XIX wieku przeniósł się do Florencji, gdzie rozwijał swoje artystyczne umiejętności.

Oleszczyński był również utalentowanym projektantem, który na zlecenie rządu Stanów Zjednoczonych zajmował się projektowaniem oraz sztychowaniem banknotów. Jego twórczość przyczyniła się do rozwoju graficznych aspektów pieniądza w tamtym okresie.

Artysta miał również związek z innymi znanymi osobistościami swojego czasu. Był bratem Seweryna Oleszczyńskiego (1801-1876) oraz Władysława Oleszczyńskiego (1807-1866). Wraz z Władysławem utrzymywał długoletnią przyjaźń z Juliuszem Słowackim, co wpływało na jego działalność artystyczną oraz społeczną.

W zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie można podziwiać jego znakomity Portret Mikołaja Kopernika z 1841 roku oraz stylizowaną podobiznę Słowackiego, które są świadectwem jego wyjątkowego dorobku artystycznego.

Życiorys

Antoni Oleszczyński, urodzony w rodzinie sędziego w Krasnymstawie, miał dwóch braci, którzy również zostali znanymi artystami: Seweryn Oleszczyński, litograf i ilustrator (1801-1876), oraz Władysław Oleszczyński, rzeźbiarz i grafik (1807-1866).

W trakcie swojej kariery, pracując w warszawskim biurze Rady Królestwa Polskiego, w 1816 roku ofiarował carowi Aleksandrowi I próbki swojej kaligrafii. To właśnie po tej prezentacji, z polecenia cara, został przyjęty na koszt państwa do Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu.

W latach 1817-1824 Oleszczyński zdobywał wiedzę artystyczną w tej prestiżowej instytucji, a jego nauczycielem był znany rosyjski grawer, profesor Utkina. Za swoje osiągnięcia w nauce otrzymał dwa srebrne medale, w latach 1819 oraz 1820 (mały i duży). Ukończył kurs w 1824 roku, zostając wyróżnionym złotym medalem za genialny portret A. Kokorinowa, wygrawerowany na podstawie dzieła D. Lewickiego.

Po ukończeniu nauki, został delegowany na szkolenie za granicą na koszt rządu Królestwa Polskiego, co doprowadziło do jego pracy w Paryżu od 1825 roku, pod opieką Richomme’a i Regnaulta. Po czterech latach w stolicy Francji, Oleszczyński przeniósł się do Florencji, jednak w 1832 roku, na polecenie cesarza Mikołaja I, miał być zatrudniony w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Artysta postanowił jednak pozostać w Paryżu, gdzie, wykonując grawiury, mieszkał aż do końca swojego życia.

W ostatnich latach życia rozpoczął także pracę w dziedzinie malarstwa ceramicznego, rozwijając swoje artystyczne umiejętności w nowych kierunkach twórczych.

Twórczość

Antoni Oleszczyński był znakomitym twórcą wielu dzieł graficznych, głównie miedziorytów oraz stalorytów. Jego twórczość obejmowała różnorodne tematy, w tym portrety, krajobrazy, a także zagadnienia o charakterze historycznym i społecznym, przy czym przeważały motywy polskie.

W czasie swojego pobytu w Paryżu, artysta wykonał wielką liczbę prac grawerskich, które znalazły się w publikacjach autorstwa Chodźki i Grabowskiego, zatytułowanych Pologne illustrée. W początkowym okresie swojej kariery publikował swoje dzieła jako oddzielne arkusze. Z czasem postanowił zgrupować swoje prace w postaci albumów, przygotowując dwa istotne zbiory grafik: Rozmaitości polskie (Paryż 1832-1833) oraz Wspomnienia o Polakach, co słynęli w obcych i odległych krajach (Paryż 1843).

Oprócz tego, Oleszczyński przyczynił się do ilustrowania i wydawania publikacji pod tytułem Dzieje narodu polskiego autorstwa Lucjana Siemieńskiego, co dodatkowo podkreśla jego znaczącą rolę w polskiej sztuce i kulturze.


Oceń: Antoni Oleszczyński

Średnia ocena:4.94 Liczba ocen:16