Helena Teodorowicz-Karpowska

---

Życiorys

Helena Teodorowicz-Karpowska urodziła się w rodzinie ks. protoprezbitera Terencjusza (1867–1939) i Antoniny z Lewickich (zm. 1944). Miała dwoje rodzeństwa: dwie siostry, Jekatierinę (1898–1977) i Sofię (1899–1991), a także brata Borisa (1896–1919). Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie w 1911 roku, zdecydowała się na studia w Wyższej Szkole Artystycznej przy Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem Dymitra Kardowskiego. Po zakończeniu nauki, do 1921 roku przebywała w Rosji Radzieckiej, gdzie aktywnie uczestniczyła w życiu artystycznym, a po powrocie osiedliła się w Warszawie.

Artystka dołączyła do Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków. W trakcie swojej kariery odbyła liczne podróże artystyczne po Europie, w tym do Francji, Włoch i Hiszpanii. Jej drogi zaprowadziły ją również do Stanów Zjednoczonych oraz północnej Afryki. Prace Heleny były prezentowane na wystawach zarówno w kraju, jak i za granicą, a jej dzieła można było zobaczyć w takich miejscach jak Wilno, Łódź, a także w Włoszech, Niemczech oraz Rosji Radzieckiej. Wśród jej znanych prac znajduje się portret polskiego nuncjusza Francesco Marmaggiego oraz dwadzieścia dwa portrety przewodniczących delegacji na konferencję panamerykańską. Wiele z jej dzieł wzbogaciło zbiory państwowe oraz zostało zakupionych przez Zachętę.

Jej pierwsza indywidualna wystawa miała miejsce w 1926 roku w Związku Zawodowym Polskich Artystów Malarzy, a prace artystki brały udział w Powszechnej Wystawie Krajowej w 1929 roku oraz w wystawie Instytutu Propagandy Sztuki w 1933 roku. W 1935 roku podczas wystawy jubileuszowej w Galerii Zachęta otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi. Dwa lata później Helena udała się do Brazylii, gdzie jej prace były prezentowane na wystawie w Rio de Janeiro. Ostatnia ekspozycja jej prac miała miejsce w 1939 roku w ramach „Świata Kobiety”.

Po wybuchu II wojny światowej, Helena wstąpiła w szeregi Armii Krajowej, pracując w oddziale Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej. W czasie powstania warszawskiego przyłączyła się do walczących i poległa w sierpniu 1944 roku. Symboliczna mogiła artystki znajduje się na cmentarzu prawosławnym przy ul. Wolskiej.

W 1918 roku zawarła związek małżeński z ziemianinem Aleksandrem D. Karpowskim (ur. 1883).

---

Oceń: Helena Teodorowicz-Karpowska

---